10 Kasim

Amerika'da yaşıyoruz, öyleyse şöyle diyebiliriz; Jefferson, Washington, Hamilton eşittir bir Atatürk. Aydınlanma devrini yaşayamamış sefil Anadolu'yu, Rumeli'yi, İngiliz'in, Fransız'ın, İtalyan'ın, Yunan'in köleliğinden, padişahın, halifenin, ulemanın kulluğundan kurtarıp medeni ve özgür bir millet yapmak için canla başla çalışıp  ömrünü de erkenden tüketmiş, bir Mozart, bir  Einstein gibi az rastlanır bir dahi, bir devrimci, devlet adamı, biricik Atatürk'ümüz öleli 81 yıl oldu bu yıl. Bu yıl da her yıl gibi Anıtkabir'e gidiyor, heykeli önünde saygıyla eğiliyoruz. Atam dokuzu beş gece öldü derken gözlerimiz buğulanıyor, ama en önemlisi hayıflanıyoruz, senin yapmak istediklerinin üstüne taş koyamadık, tam tersi senin tepelediğin o uygarlık düşmanlarının, kurduğun cumhuriyetin ırzına geçmesine izin verdik. Ve bunu da Cumhuriyet'in kurallarına uyar şekilde alttan alttan, usulca, uhuletle ve suhuletle yaptılar. Senin adam etmeye çalıştığın o millet var ya işte o Türk insanı bu zebanileri tekrar tekrar başa geçirdi.

Çünkü sen şapka giyeceksiniz, uygar insanlar gibi yaşayacaksınız, o geri kalmışlık etikeki olan fesi çıkaracaksınız dediğinde göstermelik değişen şapkalar beyinleri değiştirmeye yetmedi. Frenk icadı dediler gunah dediler ama Ata'ya karşı gelmemek için arasına tülbent koydular, ki secde ettikleri alınları fregin şapkasına değip cehennemlik olmasınlar. Ölümüyle kuytuda bekleyen köpekler tekrar siyaset sahnesine çıktı; en büyük ihaneti yaşamında olduğu gibi ölümünden sonra da en yakınındakiler yaptı. Beş para etmez beşler, onlar, binler, onbinler, İslama endeksli toplumu usulca tekrar Osmanlı çizgisine getirmeyi başardılar. Şimdi sadece ismine Saltanat denilmeyen bir dikta yönetimi var Türkiye'de. Hiç bir yetkisi olmayan meclis göstermelik olarak seçiliyor, halkın pusturulup, korkutulup, hapislerde çürümesine göz yuman bir muhalefet sözüm ona yapılıyor. Eğer onu bu yıl da 81. defa anacaksak en azından utanalım diye söylüyorum. Çünkü şeriatın yeşil püskülünün sallandığı bir Türkiye, Atatürk'ün arzuladığı bir Türkiye'den çok çok uzak. Bu feci durumun karşısında kifayetsiz muhalefini dahi değiştiremeyen bir ülkenin evladı olduğum için utanıyorum.

Seni anmak Cumhuriyet Bayramı'nı kutlamak bir avuntuya dönüştüğü için utanıyorum. Ancak zayıf beyinler, ileriyi göremeyenler avunur. Biz neden bu durumdayız, neden durumu değiştirmek için çaba harcamıyoruz, neden isyan etmiyoruz ? Bu neden soruları aslında 10 Kasım'a kalmadan sorulması gereken sorular elbette, ancak o kadar statükoyu kanıksamışız ki bu günlerdeki gövde gösterilerimizle hiç bir etkimizin olmadığı ülke yönetiminde sanki hak sahibiymiş gibi afaki bir yanılsama içindeyiz. Utanıyorum çünkü Atatürk'ün Türkiye'si  bir başka Orta Doğu ülkesi oldu, ayaklar baş oldu, takunyalılar, kifayetsiz muhterisler, bilimi, hakkı, hukuku çiğnedi, ordusunu lav etti, özgür düşünce sahipleri, yazarlar, şairler, vatansever askerler zindanlandı diye utanıyorum. Senden sonra her aşamada geriye gittik sevgili mavi gözlü dev. Seni anmışık anmamışık pek bir anlam ifade etmiyor, çünkü bu utançla yaşamak, seni anma kandırmacasından çok daha sahici ve can yakıyor.

Dokuzu beş gecede takılı saatim, yitip giden Türkiyem için baktığımda senin yüzünü görüp biraz olsun en kötümser durumlarda dahi umudun önemini bana hatırlatıyor. Tamamen yeise kapılmak istemiyorum, ama durumun vehametini de iliklerimizde hissetmeliyiz diyorum. Bir an evvel bu düzeni değiştirmek için çaba sarf etmek onun heykeline gelmekten çok çok önde, onun hatırası ve idealleri uygar, laik bir ülkede yaşama özgürlüğü için savaşalım, üstümüzden  ölü toprağını atalım, muhalefet yapalım diyorum. Seni anmak artık eylemle yapılmalı, kuru gürültüyle değil diyorum Türkiyem. O vatanım kokan Türkiye havasını tekrar gururla içime çekmek istiyorum, işte o zaman seni anarken utanmayacağım, bıraktığın uygarlık vesayetini yerine getirmiş bir milletin bireyi olduğum için övüneceğim, o gün gelene kadar savaşacağım senin ideallerin için bıkmadan usanmadan, çünkü başka bir yol yok bizim için, biz kefenimizi giyip çıkmadık yola diğerleri gibi ama gereken onlara kefen giydirmekse gerekeni de yapmaktan zerre kadar geri durmayız. Yasasin ozgur dusunce, serbest konusabilme ve yazma ozgurlugu, yasasin dinden ozgurluk, yasasin laisizm.